De vraag uit de markt naar off-set in plaats van het tot dat moment gebruikte hoogdrukprocedé, deed de Fries Gronings Drentse Pers bv (De Leeuwarder Courant en het Nieuwsblad van het Noorden) besluiten om in Groningen en Leeuwarden van drukpers te veranderen. De nieuwe MAN rotatiemachines die voor dit doel waren besteld maakten het tevens noodzakelijk om een nieuwe huisvesting -niet enkel voor de persen, maar ook voor alle kantoorruimten met ca. 450, respectievelijk 400 medewerkers – voor deze twee zeer grote regionale dagbladen te realiseren. Een combinatie van functies, drukkerij en kantoor dus, die vroeger zeer gebruikelijk was, maar tegenwoordig amper meer voorkomt en daarmee voor ons als ontwerpers een buitengewoon uitdagende opgave vormde. In Groningen had men een kavel gevonden aan de Zuidelijke randweg bij een belangrijke afslag richting binnenstad. De dienst stadsontwikkeling van de gemeente Groningen had hier een hoog gebouw voorzien als markering van deze ‘poort’ naar de binnenstad. Het programma voor nieuwbouw leende zich daar echter helemaal niet voor: het liefst had men wellicht zelfs nog alles in een bouwlaag ondergebracht vanwege de nauw met
elkaar samenwerkende bedrijfseenheden. Maar in elk geval de afdelingen die betrokken zijn bij het dagelijkse productieproces, nl. een groot deel van de redactie, de tekstverwerking, de repro en de plaatverwerking dienden op éen laag te worden ondergebracht. Wij hebben daarom gezocht naar een hoofdvorm voor het gebouw die niet opvalt door zijn hoogte, maar door zijn lengte maximaal over het terrein uit te rekken. Programmatisch hebben we het volume in drie delen geknipt en die in de lengte aan elkaar geregen: de hal van de rotatiepers die, met zijn nevenruimtes, reeds vastgelegd was met de keuze van het type rotatiepers, een laag en zeer breed kantoor(tuin)gedeelte, in het midden doorsneden door een lichtkap, en een normaal cellenkantoor in vier lagen dat zich van de autoweg afbuigt, de stad in. Met de introductie van een langgerekte lichthof, of atrium, speelde nog een andere gedachte, nl. om het publiek in de hal, maar ook vrijwel alle bij het productieproces betrokken werknemers (in de spits ca. 150) zicht te bieden op de draaiende pers, daarmee de genoemde, steeds zeldzamer wordende combinatie in de krantenwereld van voorbereiding en druk in éen complex ook ruimtelijk zichtbaar te maken.
Dankzij een voortreffelijke akoestiek werkt men hier in feite in één grote ruimte. De gevels van de aldus ontstane volumes zijn in de eerste plaats vormgegeven en gedetailleerd op afleesbaarheid voor de voorbijgangers die zich hier met een gemiddelde snelheid van 100 km/uur langs de zuidelijke randweg van Groningen voortbewegen: een groot contrast tussen open (donker) en gesloten (witte) vlakken, doorgaande langgerekte glasstroken, grote afmetingen van de betonelementen, en een grid van grote vierkanten voor de kantoorvleugel. De kop van het complex, die de stad inbuigt, is losgemaakt van de gevelhuid en verzelfstandigt zich in een kwartronde beeindiging. De hoofdentree voor bezoekers is haaks op de lengterichting in het midden van het complex geplaatst en spiest met zijn doorboring van de volumes als het ware het atrium en de andere vleugels aan elkaar.
